Vier maanden al

Gepubliceerd op 7 april 2021 om 11:51

Nu het bouwlab alweer bijna 4 maanden gesloten is, moet ik regelmatig terugdenken aan wat we hier al allemaal meegemaakt hebben. En grappig genoeg gaan die herinneringen bijna nooit over bouwwerken maar altijd over wat voor impact het op de kinderen heeft.

Deze omgeving, met kinderen uit allemaal verschillende werelden eigenlijk (rijk, arm, stad, platteland, speciaal onderwijs, gelovig, zorgboederijen, hoogbegaafd, hooggevoelig, dyslectisch, grappig, serieus) die een verbinding voelen omdat ze het allemaal fijn vinden om hier te zijn. Elkaar inspireren, maar ook uitdagen en herkennen. En met genoeg afstand dat ze zich open kunnen/durven stellen en over lastige onderwerpen durven praten, want dat is een stuk lastiger op school of tijdens de voetbal.

Vaak denk ik over die ene jongen van de bouwclub, die soms meteen onder de tafel ging zitten omdat hij zo’n ontzettende rotdag had gehad op school. Dan vertelde ik de andere kinderen dat hij me even nodig had, en dat ze elkaar even moesten helpen met sets uitzoeken, en dan ging ik even bij hem zitten onder tafel.

Meestal vertelde hij in maar 10 woorden dat die ene pestkop het weer deed, en dan kropen we samen alweer onder de tafel vandaan om te beginnen met bouwen. Dat zo’n minuut een luisterend oor hem de kracht alweer geeft om onder de tafel vandaan te komen is natuurlijk prachtig, maar eigenlijk is dat wat hierna kwam nog veel mooier.

Iedereen heeft inmiddels een mooie lego set voor zich om te bouwen, en dan vraag ik die jongen of hij de rest wil vertellen waarom hij onder de tafel ging, of dat ik het mocht vertellen. Best confronterend, dus heeft hij liever dat ik het vertel. Als ik de 9 andere kinderen vertel over die ene pestkop in zijn klas, dan komen de verhalen los. Ze hebben allemaal wel zo’n kind in de klas, en daar worden ze heel verdrietig van, en boos, en en en

Zo’n gesprek, met 10 kinderen van 8 tot 12 jaar, over zo’n gevoelig onderwerp. Waarin ze zichzelf zo kwetsbaar opstellen, en de ervaringen horen van leeftijdsgenoten, dat is zo verschrikkelijk waardevol, hopelijk kan het snel weer…